opis filmu
Akcja zbioru świadczeń rzeczowych. Odznaczanie rolników w Wolsztynie.
| 00:00:01:04 | Napis na budynku: "PUNKT ZSYPU ŚWIADCZEŃ RZECZOWYCH". Chłopi podjeżdżają do punktu zsypu. |
| 00:00:02:21 | Chłop zdejmuje worek zboża i niesie do magazynu. |
| 00:00:06:19 | Mężczyzna podnosi worek ze zbożem. |
| 00:00:08:19 | Ważenie zboża w worku. |
| 00:00:16:01 | Wysypywanie zboża na stos. |
| 00:00:17:18 | Mężczyźni zsypują zboże w magazynie. |
| 00:00:21:12 | Uśmiechnięty gospodarz. |
| 00:00:22:22 | Wieś Nowosolna, widoki - dwa ujęcia. |
| 00:00:28:16 | Wójt przed ZARZĄDEM GMINNYM w NOWOSOLNEJ. |
| 00:00:32:10 | Podsołtys zapala papierosa. |
| 00:00:37:06 | Uroczystości w Wolsztynie, zgromadzona ludność koło trybuny. |
| 00:00:41:13 | Transparent z napisem: "GMINA WOLSZTYN, MAJĄTEK CHORZEMIN, 100% ŚWIADCZEŃ-RZECZOWYCH [!]". |
| 00:00:43:18 | Kolejny transparent, napis: "Gromada Terespol. Gmina Rakoniewice. Świadczenia rzeczowe: zboża - 108%, ziemniaki - 133%". |
| 00:00:45:12 | Transparent z napisem: "Dla Ojczyzny. Gromada Rakoniewice". Pod transparentem siedzą trzej chłopi. |
| 00:00:46:16 | Dyplomy - zbliżenie. |
| 00:00:47:21 | Wręczanie dyplomów - dwa ujęcia. |
| 00:00:55:07 | Gromada dzieci, widoczny napis: "Dziękujemy wsi za chleb". |
tekst lektorski
Akcja świadczeń rzeczowych jest dzisiaj jednym z pierwszych zadań gospodarczych w państwie. Wieś musi wyżywić miasto, aby w zamian otrzymać od miasta to wszystko, co jest jej potrzebne dla pomyślnego rozwoju. Wieś Nowosolna, która pierwsza w powiecie łódzkim wywiązała się w 100% z obowiązku świadczeń. Wójt gminy, obywatel Wojciechowski Longin i podsołtys, obywatel Józef Miśkiewicz - organizatorzy akcji w Nowosolnej. W Wolsztynie odbyło się uroczyste wręczenie gminom powiatu dyplomów za terminowe wypełnienie świadczeń. Powiat wolsztyński osiągnął 105,7% wymiaru, dając dowód wysokiego uświadomienia społecznego wielkopolskiego chłopa. Za ten wysiłek miasto zapłaci chłopom produktami swojej pracy.
komentarz
Świadczenia rzeczowe - administracyjno-prawny przymus dostarczania państwu produktów, zwłaszcza rolnych, niekiedy za opłatą, na ogół niższą od cen rynkowych. Zwlekanie z dostarczaniem owych świadczeń (złośliwe uchylanie się od dostaw), a także opieszałość w ich ściąganiu (niedopełnianie obowiązku ściągania świadczeń rzeczowych) były karane na mocy art. 21 małego kodeksu karnego. Rodzaje i ilości produktów podlegających dostawom obowiązkowym określano w ustawach i dekretach. Ograniczenie i zniesienie dostaw obowiązkowych zapowiedziano w styczniu 1957 roku (po przełomie "październikowym"), jednak zniesiono je dopiero od 1 stycznia 1972 roku (po przełomie "grudniowym").
Ze względu na brak możliwości jednoznacznego wskazania autora komentarza, podajemy ośmiu autorów komentarzy kronik.
poprzedni 
