W obronie pokoju...

Oczy całego świata zwrócone są na Paryż, gdzie odbywa się VI Sesja Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Narody domagają się, by cztery wielkie mocarstwa powzięły kroki zmierzające do usunięcia groźby nowej wojny. Brytyjski minister Eden. Acheson, przedstawiciel Stanów Zjednoczonych. Andrzej Wyszyński, minister spraw zagranicznych ZSRR, przedstawiciel państwa, którego polityka zmierza do rzeczywistego umocnienia pokoju. Francuski minister Schuman. Z napięciem i skupieniem wysłuchał świat konkretnych propozycji Związku Radzieckiego o niezwłocznym zaprzestaniu działań wojennych w Korei, o zwołaniu światowej konferencji w sprawie redukcji zbrojeń i zakazu broni atomowej. „Każdy plan ograniczenia zbrojeń musi wypływać ze szczerego dążenia do natychmiastowego zakończenia wojny w Korei – powiedział minister Wyszyński. USA, Wielka Brytania, Francja i ZSRR winny wreszcie zjednoczyć swoje wysiłki i zawrzeć pakt pokoju. Związek Radziecki wzywa wszystkich delegatów do poparcia tych propozycji, wierzy bowiem, że są one wyrazem pragnień narodów miłujących pokój”. Na tej sali niewielu jest delegatów, którzy liczą się z pragnieniami swoich narodów. „Przedkładamy propozycję przystąpienia do regulacji, ograniczenia i rozbrojenia” – powiedział wykrętnie amerykański minister. To były tylko frazesy, za którymi kryło się wychwalanie polityki zbrojeń i przygotowań wojennych. To były słowa… A tak wyglądają amerykańskie czyny. Do portów europejskich przybywa broń dla odrodzonego hitlerowskiego Wehrmachtu. Ale równocześnie Amerykanie coraz bezczelniej okupują Francję. W ONZ francuski minister głosuje posłusznie za Achesonem, ale naród francuski nienawidzi okupantów. Naród francuski pragnie prawdziwego pokoju i prawdziwej wolności. „Amerykanie precz, wracajcie do Ameryki!”, Francja należy do Francuzów!”, „Wynoście się!”.