Święto Pracy

W dniu 1 Maja tego roku w Warszawie już od samego rana nieprzeliczone szeregi robotniczych organizacji stolicy podążały na plac Teatralny, ażeby wziąć masowy udział w tradycyjnych manifestacjach świata pracy.
150-tysięczny tłum wypełnił nie tylko plac, ale i wszystkie sąsiadujące z nim ulice.
Po wygłoszonych z balkonu Teatru Wielkiego przemówieniach przywódców robotniczych i przedstawicieli bratnich organizacji demokratycznych zgromadzeni rozwinęli się w potężny pochód, który przemaszerował przez miasto, defilując przed trybuną obok ruin Dworca Głównego.
Tegoroczny pochód pierwszomajowy w stolicy Polski był imponującą manifestacją jedności polskiej klasy robotniczej i braterskiego sojuszu inteligencji robotników i chłopów, a przede wszystkim obu stronnictw robotniczych PPR i PPS.
Nie mniej wspaniale święciła swoje robotnicze święto proletariacka Łódź.
Na plac Wolności ciągnął niemal przez cały dzień niekończący się pochód organizacji pracowniczych i młodzieży robotniczej.
Z trybuny pozdrawiał defilujących Naczelny Wódz Marszałek Rola-Żymierski, salutując proletariat łódzki otrzymaną od niego w darze żelazną buławą.
W pochodzie - podobnie jak i w stolicy - zwracali powszechną uwagę byli więźniowie hitlerowskich obozów koncentracyjnych, uczestniczący w manifestacji pod symbolicznymi pasiastymi sztandarami.
Wyległ również tego dnia na ulice robotniczy Poznań.
Jak nigdy chyba dotąd - uroczyście obchodził stary gród piastowski święto pierwszomajowe, manifestując na rzecz ludowej demokracji.
W Gdyni, gdzie robotnicy wybrzeża maszerowali ramię przy ramieniu z marynarzami, uroczystości majowe przybrały spontaniczny charakter święta polskiego morza.
Szczególnie radośnie obchodził dzień majowy stary Kraków. W braterskim związaniu ramion szły tu na czele szeregi robotniczej młodzieży i harcerstwa.
Morze głów ludzkich wypełniło rozległy Rynek. Do zgromadzonych przemówił między innymi znany działacz socjalistyczny, przedstawiciel PPS, Bolesław Drobner.
Dzień 1 Maja tego roku wykazał, że serce mas pracujących Krakowa należy do demokracji.
Wspaniale wypadły manifestacje na Śląsku.
W Katowicach, gdzie na wielkim zgromadzeniu kolejno przemawiali Premier Rządu Jedności Narodowej Edward Osóbka-Morawski i wicepremier Gomułka Wiesław, proletariat śląski demonstrował swoją żelazną wolę walki o utwierdzenie niezaprzeczalnych praw Polski do odzyskanych ziem zachodnich.
Tu święto majowe poza manifestacją na rzecz haseł demokracji, było wyrazem burzliwej radości ludu z powodu wywalczonej swobody narodowej i społecznej.
Śląsk znalazł poza tym jeszcze okazję do zademonstrowania ogromnego wkładu świata pracy w dzieło gospodarczej odbudowy kraju, budząc tą demonstracją głęboką wiarę narodu w przyszłą potęgę demokratycznej Rzeczypospolitej.
1 Maja - tradycyjny dzień robotniczego święta stał się w tym roku wyrazem związania wielkich idei społecznego wyzwolenia z patriotycznym oddaniem świata pracy dla wyzwolonej Ojczyzny.