Kroniki XXX-lecia. Opolskie

Góra św. Anny. Miejsce, które jest symbolem walki o powrót tej ziemi do Macierzy. W 50-lecie pierwszego powstania śląskiego oddaliśmy hołd wszystkim bojownikom za wielką sprawę ojczyzny i narodu. Edward Gierek powiedział: „Na zawsze zjednoczony z Macierzą Śląsk wniósł olbrzymi wkład w dzieło budowy socjalistycznej Polski”. Opolskie to jedno z najmniejszych województw, jednak pod względem produkcji przemysłowej na jednego mieszkańca zajmuje trzecie miejsce w Polsce. Przypomnijmy rok 1945. Po wielowiekowej niewoli powracaliśmy na tę ziemię. Ziemię zniszczonych dróg, mostów, linii kolejowych, zburzonych fabryk, wyludnionych w ogromnym stopniu wsi i miast. Nowoczesność regionu wyznacza wielki przemysł. Blachownia Ślaska, jeden z wielkich zakładów polskiej chemii. W czasie wojny całkowicie zniszczony. Specjalność: karbochemia i petrochemia. Wiele produktów wytworzonych w Blachowni stanowi bazę polskiego przemysłu petrochemicznego. Zaplecze naukowe Blachowni i Kędzierzyna stanowi Instytut Ciężkiej Syntezy Organicznej. Wiele nowych rozwiązań technologicznych Instytutu wprowadzono już do produkcji. W Roku Nauki Polskiej na 17 osiągnięć chemii aż 7 było autorstwa pracowników tej ambitnej placówki. Opolskie wytwarza 15% krajowego cementu. Po wybudowaniu cementowni w Gurażdżach i Strzelcach Opolskich województwo stanie się prawdziwą potęgą cementową. Strzelecka cementownia, budowana na licencji radzieckiej, będzie jedną z największych w Polsce. Zakłady Urządzeń Przemysłowych w Nysie. Wytwarzane tutaj cukrownie, fabryki kwasu siarkowego, aparatura dla przemysłu chemicznego, petrochemii i innych wzbogacają nasz potencjał ekonomiczny, przysparzają gospodarce dewiz ‒ 60% produkcji to eksport. Rozwijający się dynamicznie opolski przemysł woła o wysoko kwalifikowane kadry. W ciągu siedmiu lat 1300 absolwentów Wyższej Szkoły Inżynierskiej zasiliło kadrę techniczną opolskich fabryk. Cechą szczególną tej uczelni jest jej bezpośredni związek z przemysłem. Jest to uczelnia w pełnym rozwoju. Za pięć lat studiować tu będzie 4000 studentów. W maju 1949 roku, jako jedna z pierwszych w Polsce, powstała Spółdzielnia Produkcyjna Wilamowa. W rok później operator wykonał te zdjęcia. Pierwszy rok gospodarowania przyniósł niezłe plony, dniówkę obrachunkową wyliczono na 10 zł 50 gr. Za rok ubiegły wyniosła ona w Wilamowej 150 zł. Była najwyższa w Polsce. W województwie działa 100 Rolniczych Spółdzielni Produkcyjnych, plasuje to Opolszczyznę na drugim miejscu w kraju. Ta forma socjalistycznej gospodarki zyskuje wśród rolników coraz większe uznanie. Spółdzielnia Produkcyjna Wyszków należy do przodujących. Ponad 1000 hektarów wspólnie uprawianej ziemi. Specjalność: hodowla, w przyszłym roku pół miliona bojlerów. W nowym osiedlu, wybudowanym w ostatnich latach, zamieszkało już kilkadziesiąt rodzin. Kombinat PGR Kietrz. Wielka, nowoczesna fabryka zboża, mięsa, mleka. Koncentracja ziemi i maszyn, nowoczesna agrotechnika, konsekwentna realizacja polityki partii uczyniły z kombinatu przodujące w tym kraju gospodarstwo. 2750 wysoko wydajnych mlecznych krów, codziennie kilkadziesiąt tysięcy litrów mleka płynie stąd do miast. Za swe osiągnięcia produkcyjne i socjalne załoga kombinatu otrzymała Sztandar Pracy II Klasy. Trzeci przedstawiciel opolskiego rolnictwa, Willibald Noll z powiatu prudnickiego, prowadzi gospodarstwo indywidualne. Wraz z żoną gospodaruje na 13 hektarach. Osiąga plony równie wysokie jak w Kietrzu. Światli i pracowici są rolnicy Opolszczyzny, z jednego hektara potrafili wyprodukować o jedną czwartą więcej niż średnio w kraju. Ten widok Nysy zarejestrował nasz operator w roku 1945. Powstała niczym feniks z popiołów. Miasto piękne, ośrodek przemysłowy o wysokiej w świecie renomie. Przoduje na Opolszczyźnie w czynach społecznych. Za swą aktywność otrzymała od Rady Państwa Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Polonez tańczony przez Zespół Pieśni i Tańca Opole w Bierkowickim skansenie to jakby przypomnienie tych, którzy trwali w uporze powrotu do Macierzy całej ziemi śląskiej. „Tutaj są nasze pola, które co roku orzemy wzdłuż i w poprzek, od widnokręgu do widnokręgu, jak od nadziei do nadziei. Tu zbudowaliśmy domy z wiary w wytrwałość kamieni i czerwonych dachów, tu wschodzą miłości nasze i tutaj zachodzą” ‒ tak pisze poeta Jan Goczoł o swojej wsi rodzinnej. Syn jednego z tych, którzy za polskość tych ziem ponieśli ofiarę najwyższą. Przewodniczący Opolskiego Oddziału Związku Literatów Polskich, działacz polityczny, dziennikarz, zyskał uznanie czytelników i krytyki. Piotr Grabowski należy do młodszego pokolenia artystów polskich. Malarz, który coraz częściej zamienia paletę na krosna. W opolskiej Cepelii powstają tkaniny, na które amatorzy z kraju i zagranicy czekają całymi miesiącami. Na wystawie w Nowym Jorku Piotr Grabowski zyskał sobie uznanie tkaninami o niepowtarzalnym realistycznym rysunku. W czerwcu cała Polska bawi się w festiwal, a Opole jak się to dumnie mówi, staje się stolicą polskiej piosenki. A zaczęło się to 12 lat temu. Co roku po każdym kolejnym festiwalu krytycy toczą namiętne spory o jego kształt, formułę, koncepcję, a potem wszystko cichnie. Jakiś szlagier pozostaje w pamięci i czekamy na następny festiwal.