Ostatnia droga Andrzeja Żdanowa

Andrzej Żdanow nie żyje. Czołowy przywódca międzynarodowego ruchu rewolucyjnego, sekretarz Biura Politycznego Centralnego Komitetu Wszechzwiązkowej Partii Komunistycznej ZSRR, wielki patriota radziecki, zmarł w Leningradzie. Zwłoki jego zostały przewiezione do Moskwy. Ministrowie, Mołotow, Beria, Kaganowicz i inni bliscy przyjaciele zmarłego wynoszą trumnę z gmachu dworca. Kondukt żałobny sunie powoli w kierunku Pałacu Związków Zawodowych. W sali kolumnowej pałacu u trumny zmarłego wartę pełnią najwyżsi dostojnicy Związku Radzieckiego, Generalissimus Stalin oddaje hołd pamięci jednego ze swych najbliższych współpracowników i przyjaciół. Niekończącym się potokiem przesuwają się przez salę kolumnową przedstawiciele moskiewskich fabryk i zakładów przemysłowych, instytucji naukowych, delegacje Republik Radzieckich, przedstawiciele stolic ZSRR i delegacje zagraniczne. Dzień i noc defilują przed katafalkiem szeregi robotników, chłopów, nauczycieli, pisarzy, techników, kobiety, starcy i dzieci. Ostatnia droga zmarłego. Z Pałacu Związków Zawodowych rusza kondukt na Plac Czerwony przed Kreml, gdzie zebrały się stutysięczne tłumy. W imieniu Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Partii Komunistycznej ZSRR i Rady Ministrów żegna zmarłego wicepremier Mołotow: "Straciliśmy czołowego działacza Partii Komunistycznej i państwa radzieckiego. Jednego z największych synów naszego narodu. Wiernego ucznia i współpracownika wielkiego Stalina". Zwłoki Andrzeja Żdanowa spoczęły obok grobów wielkich działaczy komunizmu Swierdłowa i Kalinina. Przez Plac Czerwony w zwartym szyku przeciągają formacje garnizonu moskiewskiego, kursanci Akademii Wojskowej składając hołd pamięci zmarłego, który był generałem Armii Radzieckiej. Defilujące oddziały dokumentują siłę i potęgę Związku Radzieckiego, który stoi na straży pokoju i realizuje ideały wolności i sprawiedliwości społecznej.