Warszawa 1948

Tegoroczna akcja odgruzowywania wypadła imponująco. Oto raporty naszych operatorów z niektórych odcinków akcji. U zbiegu Złotej i Zielonej eselowcy i peeselowcy z okolic warszawskich pracują nad oczyszczeniem terenu, na którym stanąć ma Dom Chłopa Polskiego. Furmanki chłopskie zgromadziły się także w kilkunastu innych punktach miasta, wywożąc znaczne ilości gruzu. A oto skarbowcy warszawscy zajęci przy odgruzowywaniu Starego Miasta. Przewodzi im sam minister Dąbrowski, świetnie dając sobie radę z taczkami. Nie mniej intensywnie pracują inni. A teraz zajrzyjmy na Marszałkowską, gdzie drużyny Służby Polsce zajęte są poszerzaniem ulicy. Junacy wywożą gruz przy pomocy oryginalnej kolejki linowej, której załoga składa się z zaledwie z czterech osób. Konstruktorem kolejki, która znakomicie przyczynia się do przyspieszenia tempa pracy, jest inżynier Grodecki. Tymczasem budowa mostu Śląsko-Dąbrowskiego szybko postępuje naprzód. Niedawno gościem budowniczych mostu był prezydent Bierut. Jesteśmy świadkami ustawiania pierwszych przęseł. Ta drobnostka waży zaledwie 76 ton. Główne roboty montażowe potrwają do połowy grudnia. Z mostu Śląsko-Dąbrowskiego przenieśmy się na trasę W-Z, o której poeci układają wiersze, a warszawiacy śpiewają piosenki. Oto fragment wykopu i wjazdu do tunelu. Tak wygląda tunel z góry. Trasa W-Z stała się symbolem odbudowy Warszawy. Ale nie mniej pięknym symbolem jest skromna inicjatywa mieszkańców domu przy ulicy Gibarskiego numer 12. Ludzie ci założyli spółdzielnię, wypożyczyli sprzęt i własnym przemysłem zabrali się do remontowania budynku, któremu groziło zawalenie. Tak radzą sobie warszawiacy w ciężkiej sytuacji mieszkaniowej. Nie należy jednak z tego wnioskować, że w całej stolicy lokatorzy sami muszą zajmować się odbudową swych domów. Jesteśmy na Mokotowie, gdzie powstaje nowa dzielnica mieszkalna Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Oto fragment nowej Warszawy. Pracować w mieście i mieszkać poza miastem, taki jest ideał współczesnych urbanistów.