Na własnej ziemi

Duże znaczenie propagandowe miała uroczystość nadania aktów ziemi mieszkańcom Opola. Akty własności wręczał Aleksander Zawadzki – wówczas wojewoda śląsko-dąbrowski, późniejszy wicepremier. Podlegające jego jurysdykcji ziemie Opolszczyzny były obszarem niejednorodnym kulturowo. Obok Ślązaków żyli tam Niemcy zmuszani do wyjazdu za granicę. Transportami ze Wschodu docierali Polacy, którym, ze względu na brak miejsca, nie pozwolono osiedlić się w Gliwicach czy Bytomiu. W Opolu zastawali porzucone niemieckie mieszkania, a na wsiach gospodarstwa, z którymi nie wiedzieli, co zrobić. Nadanie własności z rąk władzy ludowej dla większości nie było wiarygodne, przez wiele późniejszych lat swoją obecność na Ziemiach Zachodnich traktowali tymczasowo, obawiając się, że zajęte tereny trzeba będzie kiedyś zwrócić. Nowo osiedlającym się długo towarzyszyła obawa o przyszłość. Zresztą sama władza też nie czuła się zbyt pewnie, nie spieszyła się bowiem z poważnymi inwestycjami. Przez wiele lat opierano się na sprzęcie, maszynach i budowlach poniemieckich, których szabrownicy nie zdążyli rozgrabić, a władze radzieckie wywieźć do ZSRR. Określenie "repatriant ze Lwowa" nie było trafne: nowi osadnicy byli po prostu wysiedleńcami ze swych rodzinnych terenów. (MKC)