Dziennikarski zjazd

Zmiana na stanowisku I sekretarza partii szybko spowodowała zmianę stylu uprawiania propagandy. Edward Gierek chętnie fotografował się w otoczeniu robotników podczas tzw. gospodarskich wizyt lub konsultacji społecznych. Do urzędowej retoryki weszły zwroty o „pasie transmisyjnym” rozciągniętym pomiędzy władzą a obywatelami i zapewniającym rzekomo nieskrępowaną wymianę myśli. W takiej sytuacji zjazd dziennikarzy rzeczywiście mógł zwiastować nowe standardy. Tyle, że nie przynosiły one „autentycznej wymiany poglądów”, lecz oznaczały postulowaną przez Stefana Olszowskiego organizację „myśli i koncepcji” jedynie z góry w dół. Bardzo szybko w praktyce zabrakło miejsca na informację zwrotną, a nowi redaktorzy naczelni zajęli się bezkrytycznym wychwalaniem dokonań władzy, co z czasem zyskało miano propagandy sukcesu. Obiektywny dziennikarski opis rzeczywistości zastąpiły slogany przygotowywane w Wydziale Prasy Komitetu Centralnego i powielane przez publikatory wszystkich szczebli – od gazet centralnych po pisma powiatowe. Końcowe słowa komentarza zwiastują wdzierającą się właśnie w świat mediów, nic nie znaczącą partyjną nowomowę: „Był to zjazd, na którym dziennikarze dokonali przeglądu osiągnięć i zadań. Był to zjazd udany”. W podobnym tonie utrzymana będzie większość prasowych doniesień właśnie rozpoczętej dekady. (Marek Kosma Cieśliński)