opis filmu
O filmie
Historia wojen i rozwoju poszczególnych rodzajów broni ukazana w formie wycinankowej animacji.
Muzyka: Andrzej Markowski
Scenografia: Kazimierz Urbański
zwiń zakładkę
treść
Prehistoryczni ludzie (postacie inspirowane malowidłami z Altamiry) strzelają z łuku do saren. Gdy jedna z nich pada, wyrywają ją sobie. Dochodzi do walki na maczugi i włócznie. Z czasem zmieniają się rodzaje broni – żołnierze walczą ze sobą na bagnety, na szable, uderzają się kolbami karabinów, strzelają do siebie z armat, moździerzy i karabinów maszynowych, najeżdżają na siebie czołgami. Pojawia się też dziwna machina, z której wyłania się chmura wchłaniająca żołnierzy. Z tej chmury na powrót wyłaniają się prehistoryczni łucznicy.
zwiń zakładkę
komentarz
zwiń zakładkę
od autora
zwiń zakładkę
Kazimierz Urbański był jednym z tych artystów plastyków, którzy na przełomie lat 50. i 60. sięgnęli po tworzywo filmu animowanego, aby uruchomić statyczne tworzywo plastyczne. „Igraszki” pełne są ruchu, który był dla Urbańskiego istotą filmu. Formy płynnie przechodzą jedna w drugą, kolor tła się zmienia – od żółtego po purpurę, kolorowe ciecze łączą się z wycinanką, a muzyka zmienia tempo, rytm, swój charakter. Sam ruch jest jednym z bohaterów tego filmu. Transformacje i rozpad materii służą opowiedzeniu historii o destrukcyjnych zapędach człowieka – istoty skorej do rywalizacji i walki. Kolejne rodzaje broni – od łuku po broń nuklearną – tworzą historię, której koniec przynosi wielki wybuch, tutaj przedstawiony w formie zmieszanych ze sobą cieczy. „Igraszki” to jedyny obraz Urbańskiego zrealizowany w Studiu Se-Ma-For.
Film otrzymał w 1962 roku nagrodę „Złotego Zygmunta” w kategorii filmów eksperymentalnych na MFF w Rimini. (KW)