18 kwietnia 1952

18 kwietnia, dzień 60. rocznicy urodzin prezydenta. Oficjalna księga życzeń w Belwederze. W imieniu Związku Radzieckiego podpis składa ambasador Sobolew. Po kolei wpisują się przedstawiciele bratnich narodów, składając życzenia pierwszemu budowniczemu Polski Ludowej, niezłomnemu bojownikowi o wolność i sprawiedliwość społeczną. Przybywają delegacje wojska. Delegacja pracowników nauki. Przodownicy pracy, górnicy, chłopi w prostych słowach składają życzenia wszelkiej pomyślności przywódcy i nauczycielowi narodu. Żyj nam długo, obywatelu prezydencie, i prowadź nas do socjalizmu. Licznie zjawiły się dzieci. Małe, nieporadne literki wpisane do wielkiej księgi są najpiękniejszym świadectwem miłości, jaką młodzież darzy swego opiekuna. Tego samego dnia odbywa się w Teatrze Polskim uroczysta akademia. Premier Cyrankiewicz odczytał depeszę Józefa Stalina do prezydenta Bieruta. „W dniu Waszego 60-lecia pozwólcie pozdrowić was, Towarzyszu Prezydencie, jako wielkiego budowniczego i kierownika nowej, zjednoczonej, niepodległej, ludowo-demokratycznej Polski”. Stalin, Bierut. Słowa, które są programem i sztandarem. Pod tym sztandarem naród polski wraz z narodem radzieckim walczy o pokój i socjalizm. Referat o życiu i walce Bolesława Bieruta wygłosił sekretarz KC PZPR Edward Ochab. Ze wszystkim stron kraju przybyły delegacje robotników, chłopów i inteligencji pracującej złożyć życzenia pierwszemu obywatelowi Rzeczypospolitej, ukochanemu przywódcy i nauczycielowi ludu polskiego. Prowadź nas, towarzyszu prezydencie, do nowych zwycięstw na drodze do socjalizmu. Pod twoim mądrym kierownictwem zbudujemy silną i szczęśliwą ojczyznę. Życzymy ci długich lat życia i zdrowia, długich lat pracy dla dobra naszego narodu. Przyrzekamy ci, najdroższy nauczycielu, że nie zawiedziemy zaufania, jakim nas obdarzasz. Inteligencja polska zapewnia cię, obywatelu prezydencie, że będzie wiernie szła za twoimi wskazaniami. Nie poskąpimy wysiłku dla sprawy pokoju, sprawy kultury i szczęścia narodu. Delegacja ZMP. Kiedy przy stole prezydialnym staje delegacja Wojska Polskiego, prezydent Bierut wznosi okrzyk na cześć bohatera Stalingradu, marszałka Rokossowskiego. Członkiem delegacji jest także najmłodszy wychowanek szkoły kadetów. Na salę wbiega delegacja dzieci. Kochany obywatelu prezydencie, pozwól się ucałować od wszystkich dzieci polskich. Kochamy cię tak bardzo, jak ojczyznę, której poświęciłeś swoje życie. Dla polskich dzieci prezydent Bierut jest nie tylko wychowawcą i opiekunem, ale także najserdeczniejszym przyjacielem. Dzieci go kochają, dodaje nowe siły do pracy i walki. „Jestem do głębi serca wzruszony, drodzy moi przyjaciele, tak serdecznymi i gorącymi wyrazami waszych uczuć i życzeń z okazji mego 60-lecia. Nasz naród, który całym sercem czerpie z tysiącletniego dorobku poprzednich pokoleń, wkroczył od ośmiu lat na nową drogę dziejową. Stał się on narodem robotników i chłopów, którzy zerwali pęta krępujące ich w ciągu wieków i dziś szybko rośnie w siły nasza umiłowana ojczyzna. Dzięki nowym możliwościom zdobycia wykształcenia i kwalifikacji wyzwala ona i wydobywa z mas ludowych niezwykłe talenty, uzdolnienia i wytrwałość w pracy. Otwiera to przed naszym narodem olbrzymie perspektywy. Dla nas, ludzi partii, troska o prostego człowieka, o zwykłym, ale jakże czułym, sercu, troska o lepsze jego życia, o lepszy jego los i przyszłość jest sprawą najświętszą”.