Philippine Amann w Warszawie

Pod koniec lat 20. ubiegłego wieku kino polskie, wzorem innych kinematografii, dążyło do „umiędzynarodowienia" swoich produkcji, zatrudniając w miarę możności zagranicznych aktorów i techników filmowych. W 1930 r. realizacja dwóch takich filmów – „Kultu ciała” według powieści Mieczysława Srokowskiego oraz „Niebezpiecznego romansu” według powieści Andrzeja Struga – przypadła Michałowi Waszyńskiemu, najpłodniejszemu (i najbardziej kasowemu) reżyserowi polskich filmów fabularnych następnej dekady. Do głównej roli żeńskiej w „Niebezpiecznym romansie” zaangażowano amerykańsko-niemiecką aktorkę Betty Amann (1905–1990). Amann, po sukcesach w filmach Joe Maya („Asphalt”, 1929) i Aleksandra Wołkowa („Der weisse Teufel”, 1930) zakwalifikowana jako femme fatale, doskonale nadawała się do roli Ady w ekranizacji „Fortuny kasjera Śpiewankiewicza” Andrzeja Struga.
Materiał kronikalny pokazuje przybycie Betty Amann z Berlina do Warszawy w maju 1930 r. Na dworcu witają ją m.in. kierownik produkcji Józef Rosen (w jasnym płaszczu i jasnym kapeluszu, po wyjściu aktorki z wagonu widoczny pierwszy z lewej) oraz reżyser Michał Waszyński (w ciemnym płaszczu i fularze, z laską, idąc po peronie i w drzwiach dworca widoczny jest po prawej stronie aktorki). (KS)

23 maja 1930 roku do Warszawy przyjechała aktorka Betty Amann, w tamtym czasie związana kontraktem z niemiecką wytwórnią UFA. Wytwórnia zgodziła się na „wypożyczenie” swojej gwiazdy do nowego polskiego obrazu „Wielka afera”, na podstawie powieści Andrzeja Struga „Fortuna kasjera Śpiewankiewicza”. Tytuł wkrótce zmieniono na „Niebezpieczny romans”. Filmowym partnerem Betty został Bogusław Samborski. Zdjęcia kręcono w atelier przy ulicy Nowy Świat – na planie jeden z reflektorów nazwano imieniem aktorki. Sceny mówione dogrywano w gmachu wytwórni płyt „Syrena Elektro”. Film miał być w części dźwiękowy (przygotowano aż cztery wersje językowe – polską, niemiecką, angielską i francuską). Kilka scen mówionych oraz piosenki napisał Konrad Tom, a Betty Amann miała przemówić z ekranu po polsku! Języka uczył ją Kazimierz Krukowski, który został kierownikiem dźwiękowym. Dla Betty przygotowano zaledwie kilka dialogów z najprostszymi słowami i smętną piosenkę ze znikomą ilością samogłosek. (GR)