Rozdzina An-ów

Przez ćwierć wieku, do roku 1991, samoloty AN-24 stanowiły trzon krajowej floty w lotnictwie cywilnym, obsługując trasy polskie i część europejskich. Zbudowane z zakładach Antonowa na Ukrainie, należały do parku maszyn wielu różnych typów wykorzystywanych w krajach socjalistycznych i na rynkach Trzeciego Świata. Były wytrzymałe, proste w eksploatacji, lecz paliwożerne. Wojsko Polskie wykorzystywało transportowy model An-26, którego kilkudziesięcioletnie egzemplarze nadal wykonują loty cargo dla prywatnych przewoźników. Do rodziny Antonowów należy również An-225 Mirja, największy samolot świata, zbudowany w jednym egzemplarzu, który do dziś wynajmowany jest przez ukraińskiego operatora do przewozu ładunków szczególnie dużych i ciężkich.
W Polskich Liniach Lotniczych LOT model An-24 zapisał się trzema katastrofami: m.in. w roku 1969 samolot z Krakowa z 53 osobami na pokładzie rozbił się na stokach Policy, co jest upamiętnione tablicą stojącą u podnóża góry w Zawoi. Z kolei w latach 80. maszyny An-24 kilkakrotnie były uprowadzane na berlińskie lotnisko Tempelhoff przez pasażerów chcących za wszelką cenę wyemigrować na Zachód z kraju ogarniętego kryzysem ekonomicznym. W rezultacie tych zdarzeń wprowadzono praktykę każdorazowego zabierania na pokład samolotów Lot-u nieumundurowanych funkcjonariuszy bezpieczeństwa mogących obezwładnić porywaczy. (Marek Kosma Cieśliński)