opis filmu
Prace nad budową Pałacu Kultury i Nauki.
| 00:00:00:16 | Napis: „Rośnie Pałac Przyjaźni”. Widok na plac budowy Pałacu Kultury i Nauki. Ruch uliczny. |
| 00:00:09:21 | Panorama ze zrujnowanych budynków na plac budowy. |
| 00:00:23:14 | Dźwigi na budowie. |
| 00:00:34:22 | Przenoszenie dźwigiem szkieletu konstrukcji ścian fundamentu. |
| 00:00:45:15 | Nikołaj Korastielow kieruje ruchem dźwigu. |
| 00:00:47:15 | Dźwig spuszcza szkielet konstrukcji fundamentu. |
| 00:00:55:09 | Operator dźwigu wygląda z okienka kabiny. |
| 00:00:58:05 | Panorama po stawianym budynku. |
| 00:01:04:00 | Spawacze podczas pracy przy metalowej konstrukcji. |
| 00:01:06:21 | Spawacz podczas pracy. |
| 00:01:08:23 | Anna Liubaszenko. Zbliżenie. |
| 00:01:12:00 | Spawacze podczas pracy. |
| 00:01:17:12 | Zlewanie cementu z betoniarki do kadzi. |
| 00:01:21:16 | Wylewanie fundamentów. |
| 00:01:24:09 | Betoniarka. |
| 00:01:26:05 | Kadź z cementem unoszona przez dźwig. |
| 00:01:29:02 | Mężczyzna obsługuje betoniarkę. |
| 00:01:31:06 | Wylewanie cementu z kadzi. |
| 00:01:33:13 | Mężczyzna obsługuje betoniarkę. |
| 00:01:35:03 | Kadź z cementem niesiona przez dźwig. |
| 00:01:38:03 | Mężczyzna kieruje ruchem dźwigu. |
| 00:01:39:15 | Wylewanie fundamentów. |
| 00:01:47:17 | Przy wibratorach pracują Kaługin i Borowiczow. |
| 00:01:51:15 | Wibratory mieszające beton. |
| 00:01:57:13 | Kaługin. Zbliżenie. |
| 00:02:00:04 | Mężczyzna kieruje ruchem dźwigu. |
| 00:02:02:06 | Dźwig przenosi metalowe elementy konstrukcji. |
| 00:02:11:02 | Ustawianie metalowych podstaw. |
| 00:02:20:21 | Płyta metalowa podczas transportu dźwigiem. |
| 00:02:26:11 | Transport cegieł za pomocą dźwigu. |
| 00:02:43:01 | Ludzie wchodzą na schody, przechodzą pod tablicą z napisem: „SERDECZNIE WITAMY”. |
| 00:02:47:20 | Ludzie patrzą na plac budowy. |
| 00:02:51:05 | Zbliżenia przypatrujących się ludzi. |
| 00:02:57:09 | Praca dźwigów na placu budowy. |
| 00:03:05:09 | Ludzie patrzą na plac budowy. |
tekst lektorski
W centrum Warszawy na rozległym terenie przeznaczonym pod budowę Pałacu Kultury i Nauki znikają ostatnie ślady wojny i ruin. Szczątki starego zniszczonego Śródmieścia kapitalistycznej Warszawy. Na wiosnę rozpoczęły się pierwsze praca. Już z początkiem jesieni radzieccy budowniczowie przystąpili do budowy potężnych fundamentów, które udźwignąć mają ponad 20 tysięcy ton stalowej konstrukcji. Te zdjęcia robione były w końcu września. Trzy tysiące ton stali, 16 tysięcy ton betonu pochłonie fundament pod wysokościową cześć pałacu. Do Warszawy przyjechali najlepsi elektrospawacze. Pracuje wśród nich Anna Liubaczenko ‒ jedna z pierwszych spawaczy kobiet o dwudziestoletniej praktyce na wielkich budowach. Specjalne wywrotki dowożą beton z bazy budowlanej. Wprost z samochodów beton wlewa się do wielkich kubłów przenoszonych dźwigami do każdego miejsca budowy. Dla uczczenia XIX Zjazdu i rocznicy rewolucji radzieccy towarzysze postanowili przyśpieszyć budowę fundamentów. 4 października ukończono betonowanie, oto ostatnie metry sześcienne betonu. Wibratory pracują w pewnych rękach przodujących betoniarzy. Budowa części wysokościowej pałacu rozpoczęła nowy etap: montaż konstrukcji stalowej. Wiele z tych poduszek waży ponad 10 ton. Z takich żelbetowych płyt składać się będą ściany i podłogi. Do transportu cegieł stosuje się tutaj całe zespoły zasobników. Robota jest przyśpieszona, stłuczek nie ma wcale. By umożliwić ludności Warszawy obserwowanie postępu robót, budowniczowie pałacu wznieśli specjalny pomost w pobliżu placu budowy. Przez cały dzień przepływają tędy tłumy mieszkańców stolicy. Z olbrzymim zainteresowaniem i z serdeczną radością patrzą, jak z dnia na dzień rosną pierwsze kondygnacje najpiękniejszego pomnika przyjaźni polsko-radzieckiej, wielkiego daru radzieckiego dla naszej Warszawy.
poprzedni 
