Powódź

Nie oszczędza nas tegoroczna aura. Najpierw Warta w Konińskiem, potem Wisła i Bug w kilkunastu województwach, a ostatnio Narew potoczyła swe wody daleko poza rzeczne koryta. Tysiące ludzi codziennie z napięciem oczekiwało komunikatów o kulminacyjnej fali i poziomie wód.
Ciężkie chwile przeżywali mieszkańcy Ostrołęki. Narew zaatakowała ostro – z prawego brzegu trzeba było ewakuować ponad 100 rodzin. Jak zwykle w takich sytuacjach pomogli żołnierze. Miasto broniło się dzielnie, choć środki obrony przed żywiołem nie różnią się zbytnio od tych sprzed wieków. Worki z piaskiem i strażackie pompy musiały wystarczyć. Pięć tysięcy ludzi podwyższało ochronne wały – gdyby puściły, połowę miasta zalałyby wezbrane wody. Wreszcie niebezpieczeństwo minęło – wysoka woda przelała się nie przerywając umocnień.
W tych samych dniach dramat przeżywał Pułtusk. Narew rozszalała się tu na dobre: miasto utonęło w ogromnej masie wody, której poziom sięgał kilku metrów. Klęska dotknęła wszystkich mieszkańców, ewakuowano kilka tysięcy osób. Władze zapewniły im prowizoryczne mieszkania, dostarczyły żywność i odzież. Służba zdrowia przeprowadziła szczepienia przeciwko tężcowi i durowi. Tymczasem woda przez długi czas utrzymywała się na wysokim poziomie, niszcząc budynki, sklepy i urządzenia komunalne. Zabrakło prądu, nie działały wodociągi, wodę do picia dowożono cysternami. Ludzie pomagali sobie wzajemnie, ratowano prywatne i wspólne mienie. Strat nie sposób jeszcze obliczyć, ale sporo czasu upłynie zanim Pułtusk zagoi powodziowe rany.