opis filmu
Krótko po zakończeniu wojny as polskiego lotnictwa Stefan Janotta otrzymuje zadanie przewiezienia do Paryża polskiego ambasadora. W stolicy Francji poznaje aktorkę z Polski, Elżbietę. Elżbieta ukrywa się w samolocie Janotty przed jego powrotnym lotem. Aktorka i Stefan zakochują się w sobie.
treść
Kapitan Stefan Janotta podczas lotu z Kairu do Warszawy wspomina jedną ze swoich lotniczych przygód z końca drugiej wojny światowej.
Na krótko przed zakończeniem wojny podporucznik Janotta przeprowadza desanty na tyłach wojsk niemieckich. Podczas jednej z akcji załoga ewakuuje się z uszkodzonego samolotu. Janotta zostaje na pokładzie, udaje mu się wylądować, nie niszcząc maszyny. Za nieposłuszeństwo otrzymuje naganę od przełożonych, ale i pochwałę za ocalenie samolotu.
Po ogłoszeniu kapitulacji Niemiec, na początku maja 1945 roku, Janotta i jego załoga - Karol Lenciak, Kotwicz i Henryk Lipiński - otrzymują zadanie przewiezienia polskiego ambasadora do Paryża, ponieważ samolot dyplomaty uległ awarii. Dla wygody ambasadora na pokład drugiego samolotu zostaje wniesiona sofa zarekwirowana Niemcom. Oprócz bagażu dyplomaty przez pomyłkę załadowano też walizkę pilota uszkodzonego samolotu.
Po wylądowaniu w Paryżu celnicy sprawdzają samolot. Kotwicz zostaje z jednym z celników na pokładzie i częstuje go spirytusem do rozmrażania szyb. W walizie pilota, której pochodzenia nikt nie zna, celnicy znajdują zapas wędlin. Razem z polską załogą, stewardessami i pasażerami urządzają na lotnisku przyjęcie. W jego trakcie pojawia się Polak mieszkający w Paryżu – ma odebrać walizkę pilota. Mdleje, przerażony widokiem na stołach. Następnego dnia prowadzi lotników do polskiego krawca, gdzie poznają Elżbietę.
Wieczorem Elżbieta wybiera się z nimi do nocnego lokalu. Elżbieta wyznaje Stefanowi, że podczas okupacji studiowała aktorstwo. Jej pytania dotyczą głównie teatrów w Warszawie.
Tej samej nocy Lenciak pomaga uciec Elżbiecie. Dziewczyna nie ma wizy ani paszportu. Ukrywa ją na pokładzie samolotu pod sofą ambasadora.
Z powodu dużych turbulencji Elżbieta wychodzi z ukrycia. Janotta nie jest zadowolony z istnienia pasażerki na gapę.
Niedługo potem załoga jest zmuszona lądować w amerykańskiej strefie okupacyjnej. Tylko Elżbieta zna angielski. Janotta ucieka z bazy do miasteczka, by zawiadomić dowództwo o internowaniu przez Amerykanów. Po drodze spotyka kolegę służącego w RAF-ie. Razem z Brytyjczykami wraca do Amerykanów. Polacy uciekają podczas imprezy.
W czasie lotu Janotta kłóci się z Elżbietą, ale para szybko się godzi. Samolot szczęśliwie ląduje w Warszawie.
Tymczasem w drodze z Kairu do Warszawy kapitan Janotta ląduje w Wiedniu. Po starcie opowiada nawigatorowi swoją dalszą historię.
Dziesięć lat po wojnie Janotta lata jako pilot rejsów cywilnych. Pewnego dnia odbywa lot z Sofii, dzięki któremu przekracza milion przelatanych kilometrów. W tym samym czasie jego żona, Elżbieta, ma premierę w teatrze. Lot Stefana opóźnia się z powodu mgły i burzy. Nad Węgrami przestaje działać nadajnik radiowy, radiokompas zostaje wyłączony. Aby powiadomić o usterkach na pokładzie samolotu, Janotta wyrzuca nad lotniskiem w Peczu koszulę Lenciaka. Nie udaje mu się planowo wylądować w Budapeszcie.
Janotta ląduje w Krakowie. Niestety spektakl żony już się zaczął. Elżbieta od dawna nalega, żeby Stefan zrezygnował z pracy pilota.
Po powrocie z Kairu Janotta witany jest na lotnisku w Warszawie z fanfarami z okazji wylatanych czterech milionów kilometrów. Informuje kolegów, że był to jego ostatni lot.
Stefanowi udaje się przecisnąć przez tłum i podbiec do żony. Elżbieta zwalnia męża z danego jej słowa o rezygnacji z latania. Janotta zgadza się polecieć w zastępstwie z misją dyplomatyczną. Jego pasażerem, ambasadorem, okazuje się być jego dowódca z wojskowej bazy lotniczej, pułkownik Korkozewicz. (MMG)
