Polska Kronika Non-Camerowa nr 8 1985 Wydanie A

"(...) Lecz co najważniejsze, pod powierzchnią purnonsensu kryją się w filmach Antonisza peerelowskie problemy dnia codziennego, ukazane w krzywym zwierciadle satyry. Jak mówił artysta:,,Pulsująca kraina non camery to jedyne antidotum na istniejącą obok paranoiczną rzeczywistość". Parodie filmów dokumentalnych i kronik pełniły jeszcze jedną funkcję: były próbą udokumentowania kryzysu - gospodarczego i duchowego - ostatniej dekady PRL-u. Odegrały wiec podobną rolę co filmy polskiej szkoły animacji lat 60., tyle że za pomocą zupełnie innych środków. Antonisz rozbrajał paradoksy systemu za pomocą śmiechu, a nie egzystencjonalizmu. Na przykład w cyklu "Polskiej Kroniki Non - Camerowej" przypuścił bezpardonowy atak na propagandowy bełkot mediów, pozorne zdobycze socjalizmu, takie jak "huta na Giewoncie", czy gospodarkę niedoboru (stąd na przykład rady, jak zrobić sobie buty i podkoszulek). Najbardziej bezkompromisowe tematy podejmuje "Kronika nr 8, wydanie A z 1985 roku". Jedna migawka zapowiada proces rewitalizacji emerytów, których będzie się uzdatniać do pracy metodą doktora Frankensteina, druga zaś - udziela rad, jak zrobić w Polsce Paryż: między innymi pić bimber z butelki po Napoleonie, puścić z radia francuską piosenkę, wysłać żonę pod latarnię, "gwoli zaaranżowania specyficznej erotycznej paryskiej atmosfery placu Pigale". "Więc pytam: po co mi wyjazd do Francji? No, po co?" - kończu agresywnie spiker. <span class="blue_text"></span>