Odrodzone Wojsko Polskie

Mianuję cię podporucznikiem artylerii. Mianuję cię podporucznikiem w piechocie. Naczelny dowódca generał Rola-Żymierski i jego zastępca generał Zawadzki zgodnie z pradawną rycerską tradycją pasują młodych podchorążych na oficerów Wojska Polskiego. Rośnie nowoczesna armia polska, wychowana w duchu wolności i demokracji. Nowe dywizje, zbrojne w najbardziej nowoczesny oręż, składają uroczystą przysięgę na wierność odrodzonej ojczyźnie. Kierunek - na zachód! Wybiła upragniona godzina odwetu. Piorunująca ofensywa Armii Czerwonej wypiera Niemców z granic Rzeczypospolitej. Wespół z sojuszniczą armią sowiecką walczą dywizje Wojska Polskiego. Niespełna sześć lat po klęsce wrześniowej zbrojna [!] wolą odwetu i przyjaźnią wielkich demokracji Polska staje w szeregu zwycięzców. Prezydent, dowódca naczelny, rząd i ludność stolicy żegnają nowe dywizje polskie wyruszające na front. Nadeszła wielka chwila. Nieprzyjaciel broni jeszcze każdego skrawka zrabowanej ziemi. Naprzód, mściciele Warszawy! Za wami zgliszcza stolicy, za wami mogiły najlepszych synów narodu. Przed wami armia niemiecka, jeszcze nie złamana w swojej gotowości bojowej. Trzeba ją dobić! Przed wami całe Niemcy, jeszcze nie przemienione w kupę gruzu i pogorzelisko. Trzeba im raz na zawsze odebrać ochotę do wojny. Kierunek - na zachód! Niedługo już żołnierz polski stanie nad brzegami Bałtyku. Defilują oddziały morskiej piechoty. Niedługo i dla nich wybije godzina czynu. Polska wraca na morze. Polska bandera wojenna łopoce na masztach portowych w Gdyni, Gdańsku i prastarym słowiańskim Szczecinie. Oddziały Wojska Polskiego w marszu na zachód mijają robotniczą Łódź. Tu, na terytorium na wieki włączonym do niemieckiego Reichu, gdzie jeszcze przed kilkoma tygodniami nie wolno było mówić po polsku, żołnierz polski raz jeszcze święci narodziny wolnej ojczyzny. Raz jeszcze paradnym krokiem defilują ulicami wiwatującego miasta. Kierunek - na zachód! Tam, gdzie od tygodni toczy się uparta walka o każdy skrawek ziemi, o każdy dom zamienionych w fortece miast Wielkopolski i Pomorza. Pomorze - ziemia, która od setek lat gromadzi prochy obrońców polskości. Ziemia wydana na łup wszystkim kolejnym odmianom niemieckiego drapiestwa. Tu, na ziemi pomorskiej, stanęły naprzeciw siebie: armia niemiecka, ukryta za betonowymi fortyfikacjami Wału Pomorskiego, i armia polska, torująca Rzeczypospolitej drogę do Bałtyku. Wał Pomorski, potężny szaniec niemiecki na drodze do morza. Specjalny rozkaz Hitlera zapowiadał obronę Wału Pomorskiego do ostatniego żołnierza niemieckiego. Wojsko Polskie otrzymało zadanie przebicia się przez linie fortyfikacji niemieckich, zajęcia Frydlądu Pomorskiego oraz Wałcza. Przemówiły działa. Polska piechota w natarciu. Wał Pomorski, gęsto usiany ogniowymi gniazdami, najeżony bunkrami z żelazobetonu, skruszony został przez wojska 1 Polskiej Armii pod dowództwem gienerała [!] Popławskiego. Oto, co zeń zostało. Przez wyłom w Wale Pomorskim Wojsko Polskie ruszyło na ziemie bronione przez nieprzyjaciela. Rażone ogniem artylerii i piechoty oddziały niemieckie wycofują się w kierunku na Szczecin. Na drogach zwycięskiego natarcia polskich dywizji - płonące osiedla, czołgi i samochody Niemców. Frydląd, Jastrów, Wałcz - zajęte przez oddziały Wojska Polskiego. Wałcz płonie. Nie, to nie Wałcz płonie. To płonie zbudowane na ruinach słowiańskiego Wałcza niemieckie miasto Deutsch Krone. Precz z nim! Stanie na tym miejscu nowy Wałcz. Polskie miasto na polskim Pomorzu, wzniesione rękami wolnego Polaka. Specjalny rozkaz marszałka Stalina wyróżnił wojska 1 Polskiej Armii, które w toku kilkudniowych walk przerwały niemiecką linię obrony na Pomorzu. Wręczenie odznaczeń bojowych polskiej Dywizji Piechoty dowodzonej przez gienerała [!] Kieniewicza. 25 lat temu, 10 lutego 1920 roku, odbyła się uroczystość zaślubin Polski z morzem. Pierścień rzucony w fale Bałtyku miał symbolizować, że Polska obejmuje morze nieodwołalnie i na zawsze. Brutalna siła zaborcy nie liczyła się z wymową symbolu. Ci chłopcy, których pierś ozdobił dziś Krzyż Walecznych, niosą na Bałtyk nie pierścień ze złota, ale twardą wolę zwycięstwa, którego gwarancją jest broń zahartowana i groźna. Naprzód, mściciele Westerplatte i Gdyni! Kierunek - na zachód! Dnia 4 marca 1945 roku oddziały 1 Armii Polskiej dotarły do wybrzeży Bałtyku.