25-lecie pracy artystycznej Mariana Rentgena

Marian Rentgen, a właściwie Marian Antoni Güntner (1888–1940), bo tak brzmiało jego prawdziwe nazwisko, to postać dziś zapomniana. Pochodził z podkrakowskiej Bochni, studiował (i ukończył) farmację na Uniwersytecie Lwowskim, ucząc się jednocześnie gry aktorskiej i śpiewu. Od 1912 r. występował w teatrzykach lwowskich, ale jego karierę przerwała I wojna światowa, którą przesłużył w armii austriackiej, a od 1918 – w Wojsku Polskim jako oficer piechoty. Zdemobilizowany w 1921 r. osiadł w Warszawie i do końca okresu międzywojennego występował w czołowych teatrzykach stołecznych: Mirażu, Stańczyku, Qui Pro Quo, Perskim Oku, Wesołym Wieczorze, Hollywood i wreszcie w Cyruliku Warszawskim, pracując jednocześnie jako aptekarz. We wrześniu 1939 r. porucznik Rentgen został powołany do wojska, dostał się do niewoli radzieckiej i został osadzony w obozie w Starobielsku, a następnie zamordowany przez NKWD w 1940 r. w Charkowie.
Rentgen - zwany "Trubadurem Warszawy" - był przede wszystkim piosenkarzem, znanym z występów kabaretowych, mistrzem małych form, występującym najchętniej z gitarą. Czuł się świetnie, wykonując ballady i piosenki charakterystyczne, korzystał zarówno z folkloru miejskiego, jak i z ludowego. W filmach pojawiał się sporadycznie (i to w rolach epizodycznych), nagrań płytowych dokonał niewielu. Tym cenniejszy jest prezentowany zapis kronikalny z roku 1936, kiedy to Rentgen obchodził jubileusz 25-lecia pracy artystycznej. W nietypowym jak na PAT materiale (filmowany en face piosenkarz prowadzi dialog z niewidocznym lektorem kroniki) Rentgen wykonuje skrócone wersje kilku piosenek, dając doskonały przegląd swojego repertuaru, chociaż w tym minirecitalu brak jego największych przebojów – „Dulcynei” i „Aczkolwiek”. (KS)