Wojciech Pszoniak

Portrety popularnych postaci teatru i filmu były atrakcyjnym uzupełnieniem kroniki i realną przeciwwagą dla oficjalnych tematów politycznych i gospodarczych. Były nie tylko ciekawe, ale też pozwalały zniwelować propagandowy charakter niektórych wydań, a całości przez chwilę nadawały familiarny charakter potwierdzając, że PKF jest lubiana zarówno przez widzów, jak i artystów. W 1975 roku Wojciech Pszoniak odnosił największe sukcesy zawodowe: wybitnym osiągnięciem okazał się film „Ziemia obiecana” Andrzeja Wajdy, w którym zagrał rolę Moryca Welta, z kolei w warszawskim Teatrze Powszechnym uznaniem cieszyła się – wyreżyserowana także przez twórcę „Popiołu i diamentu” – sztuka „Sprawa Dantona”, gdzie kreował rolę Robespierre’a. Równocześnie występując w założonym przez Jana Pietrzaka Kabarecie pod Egidą, razem m.in. z satyrykiem Janem Tadeuszem Stanisławskim, komentował absurdy PRL-owskiej rzeczywistości. Widzowie zatem wiedzieli, że także w sprawach kultury redakcja „trzyma rękę na pulsie”. W czasie stanu wojennego aktor wyemigrował do Francji, gdzie wystąpił w kilkudziesięciu filmach, znikając na dłużej z krajowych mediów. Później kilkakrotnie przyjeżdżał z występami m.in. do miasta swojego dzieciństwa – Gliwic, dokąd jego rodzina została w 1945 roku wysiedlona z macierzystego Lwowa. Jest bohaterem filmu dokumentalnego „Z Gliwic do Paryża – Wojtek Pszoniak”. (MKC)