Wietnam

Codziennie rano czytacie w gazetach: „Amerykańskie bombowce dokonały nowej serii nalotów na Wietnam Północny”. Najpierw celem bombardowania miały być linie komunikacyjne i mosty. Ale Pentagon stopniuje wojnę. Już spadły pierwsze bomby na elektrownie i zapory wodne. To barbarzyństwo grozi zniszczeniem systemów nawadniających pola ryżowe. Coraz więcej meldunków mówi o stratach ludności cywilnej, o ofiarach w zniszczonych szpitalach. Wietnam Południowy. Coraz większe obszary znajdują się pod kontrolą partyzantów. Przeciw nim rząd sajgoński i amerykańscy doradcy wysyłają wciąż nowe ekspedycje karne. Wstrząsające zdjęcia gwałtów i terroru stosowanego wobec ludności. Tu wszyscy byli podejrzani o współpracę z Wietkongiem. Marszałek Ky powiedział, że jego wzorem i ideałem jest Hitler. Młodzi chłopcy na chwilę przed rozstrzelaniem. Już po salwie karnego plutony. Sceny z pacyfikacji wiosek. Sami sfilmowali publiczną egzekucję na placu w Sajgonie. Rzadko na ekran trafiają zdjęcia z terenów wyzwolonych przez wojska partyzanckie. A przecież ostatnio ogłoszono, że żyje na nich już większa część ludności Wietnamu Południowego. Całe rodziny i wioski poszły za swoimi w dżunglę, by uniknąć prześladowań i represji. Normalne, choć biedne, życie splata się tu z codzienną walką. W wojnie z całym narodem nie wystarczy największa przewaga techniki. Codziennie przekonują się o tym interwenci amerykańscy. Zniszczone lotniska, hangary i drogocenne maszyny, choć strzeżone były przez uzbrojoną po zęby piechotę morską. Baza w Bien Hoa, baza w Qui-non, wielka bitwa wokół obozu w Duc Co. Płoną składy i cysterny paliwa przewiezionego przez pół świata. Transporty broni i amunicji nie dochodzą do stacji przeznaczenia. Wietkong jest wszędzie. Po zwycięstwie nad korpusem francuskim nawodnili pola ryżowe, oddalili klęskę głodu, budować zaczęli przemysł, unowocześniać kraj. Pracowali ciężko, ofiarnie i wytrwale. Już byli na dorobku, już mieli zbierać owoce, gdy znów posypały się bomby. W trudnych chwilach Wietnamska Republika Demokratyczna obchodzi swoje dwudziestolecie. Chłop i robotnik znów muszą brać do ręki karabin. Z dzielnym i nieugiętym narodem są dziś myśli i życzenia wszystkich ludzi dobrej woli.