Igraszki

Igraszki
Loading the player ...

Polska

1962
Duration:
0:07:06
Director of Photography: Kazimierz Urbański
overview
About the film
Historia wojen i rozwoju poszczególnych rodzajów broni ukazana w formie wycinankowej animacji.
Art Designer: Kazimierz Urbański
Rights: Filmoteka Narodowa
Language: pl
hide tab
storyline

Prehistoryczni ludzie (postacie inspirowane malowidłami z Altamiry) strzelają z łuku do saren. Gdy jedna z nich pada, wyrywają ją sobie. Dochodzi do walki na maczugi i włócznie. Z czasem zmieniają się rodzaje broni – żołnierze walczą ze sobą na bagnety, na szable, uderzają się kolbami karabinów, strzelają do siebie z armat, moździerzy i karabinów maszynowych, najeżdżają na siebie czołgami. Pojawia się też dziwna machina, z której wyłania się chmura wchłaniająca żołnierzy. Z tej chmury na powrót wyłaniają się prehistoryczni łucznicy.

hide tab
comment
komentarz eksperta

Kazimierz Urbański był jednym z tych artystów plastyków, którzy na przełomie lat 50. i 60. sięgnęli po tworzywo filmu animowanego, aby uruchomić statyczne tworzywo plastyczne. „Igraszki” pełne są ruchu, który był dla Urbańskiego istotą filmu. Formy płynnie przechodzą jedna w drugą, kolor tła się zmienia – od żółtego po purpurę, kolorowe ciecze łączą się z wycinanką, a muzyka zmienia tempo, rytm, swój charakter. Sam ruch jest jednym z bohaterów tego filmu. Transformacje i rozpad materii służą opowiedzeniu historii o destrukcyjnych zapędach człowieka – istoty skorej do rywalizacji i walki. Kolejne rodzaje broni – od łuku po broń nuklearną – tworzą historię, której koniec przynosi wielki wybuch, tutaj przedstawiony w formie zmieszanych ze sobą cieczy. „Igraszki” to jedyny obraz Urbańskiego zrealizowany w Studiu Se-Ma-For.
Film otrzymał w 1962 roku nagrodę „Złotego Zygmunta” w kategorii filmów eksperymentalnych na MFF w Rimini. (KW)

hide tab
by author

Istotą filmu jest dla mnie ruch, a warunkiem realizacji filmów respektujących tę zasadę jest umiejętność znalezienia tworzywa i odkrycie ruchu, który jest z nim immanentnie związany. […] Wyszedłem od specyfiki filmu wycinankowego. Za podstawę dramaturgiczną przyjąłem rozcinanie, darcie i tłamszenie papieru. Dekoracji nie było, tworzyły ją układy form, stanowiące akcję filmu, które za pomocą ruchu określały zmiany czasu i przestrzeni. Podobną funkcję pełniło kolorowe tło, które z żółtego poprzez oranż, karmin, purpurę symbolizowało zmieniające się epoki i było podstawowym nosicielem nastroju. […] Film animowany to dla mnie plastyka w ruchu, jest to opowiadanie za pomocą form ruchu i barwy. Z myślą o realizacji tej idei robiłem zarówno „Romancę”, jak i „Igraszki”.

Wypowiedź Kazimierza Urbańskiego [w:] „Z ankiety »Specyfika filmu animowanego«”, „Kwartalnik Filmowy”, 1964, nr 4. s.34-36.

hide tab