Mistrz i jego uczniowie

Fragmenty przedstawienia dyplomowego „W piosenkach zakwita czerwień róż” zostały uwiecznione nie tylko w Polskiej Kronice Filmowej, ale i w …polskim filmie Lindsaya Andersona „Raz, dwa, trzy” (1967). Brytyjski reżyser, wówczas nie tylko uznany dokumentalista, ale też autor „Sportowego życia” (1963), w 1967 roku gościł w Warszawie. Jerzy Bossak, ówczesny szef Wytwórni Filmów Dokumentalnych, zaproponował mu wtedy zrealizowanie krótkiego dokumentu dotyczącego życia codziennego w Polsce. Inspirację Anderson znalazł na Miodowej, w PWST, gdzie trafił na zajęcia z muzyki i śpiewu u Ludwika Sempolińskiego, przygotowującego właśnie dyplom ze studentami ostatniego roku. W filmie znalazł się m.in. dynamiczny „Big-Beat” Anity Bagińskiej (później, za ojcem używającej pseudonimu Dymszówna) i Mariana Glinki, ale też śpiewany przez Piotra Fronczewskiego „Płaszcz” czy „Groszki i róże” w interpretacji Andrzeja Nardelliego, uznawanego za jednego z najzdolniejszych młodych aktorów swojego pokolenia, który kilka lat później zginie tragicznie. Każda piosenka to odrębny samodzielny numer, ale film to także zapis rodzącego się przedstawienia, stąd przebitki na oglądających studentów czy scena, gdy Ludwik Sempoliński przerywa duetowi Joanny Sobieskiej i Andrzeja Seweryna, pokazując młodemu aktorowi, jak w wodewilowej „Pannie Sabinie” należy wykonywać fin-de-siècle’owy krok. Anderson pozostał też wytrawnym dokumentalistą, przeplatając występy obrazami ówczesnej Warszawy, czasami zaskakująco, np. lirycznej kołysance „Dookoła noc się stała” w wykonaniu Anicety Raczek towarzyszą ujęcia klientów w domu towarowym… Autorem zdjęć jest zresztą Zygmunt Samosiuk, wówczas początkujący operator w WFD, a w przyszłości jeden z najlepszych.
Samo przedstawienie dyplomowe okazało się na tyle udane, że Erwin Axer, dyrektor Teatru Współczesnego, zaprosił je potem na swoją scenę, gdzie było grane przez całe lato 1968 roku przy pełnej widowni. (KDW)